Hoe het nu met Toenga gaat.

Bericht uit Italië. 12 augustus 2003

Beste allemaal,

Het gaat hier prima. Een beetje warm, we hebben de afgelopen dagen toch tussen de 38 en 39 graden gehad en Toenga heeft het huis inmiddels volledig verkend en de koelste plekjes gevonden. Hoewel, als wij buiten zitten dan volgt ze ons en gaat dan maar gewoon onder de tafel zitten. Het is gewoon een schat van een hond, we hebben weer logees en die heeft ze helemaal ontdekt. Mijn zus om mee te spelen en mijn moeder om te aaien. Ja, elke extra persoon wordt meedogenloos "uitgebuit".
Ze is inderdaad heel waaks, iedereen die langs ons hek loopt wordt " verwelkomt" met luid gegrom en geblaf maar als we zeggen dat het goed is, is ze ook direct stil. 's-nachts slaapt ze lief in haar mand en ik word tussen kwart voor zeven en zeven steevast gewekt door een snuit in mijn oor.
Wellicht door de absurde hitte in combinatie met het drinken van water uit het meer (dat natuurlijk na hitte en vrijwel geen regen meer bacterieen bevat dan normaal) heeft Toenga wat diaree gehad en dus hebben we haar nu een dag of 3 op gekookte rijst met kip. Het gaat verder goed en we zullen langzaam weer gaan mengen met voer. Ze is een dagje een beetje hangerig geweest maar is volgens mij nu weer de oude en komt constant met balletjes aandragen om te spelen.
Buiten gaat het prima, ze is inmiddels thuis in het bos achter ons huis en scheurt daar achter alle luchtjes aan. Konijnen, zwijnen en wat er nog meer zit. We zullen in het jachtseizoen wel moeten uitkijken dan kunnen we alleen maar op bepaalde uren met haar los lopen. Maar dat zal ik eind augustus nog even bij de gemeente opvragen. Het mooiste is overigens na het wandelen overdags, het spelen met de tuinslang. Heerlijk naar het water happen (zie foto) en daarna lekker in het gras rollen.

Al met al zijn we heel blij met haar en volgens ons heeft ze het erg naar haar zin. 

Bijgaand een paar fotootjes tot schrijfs, 

Jacqueline van Krieken

Toenga op kerstvakantie in Nederland.

Op 20 december 2003 is de familie van Krieken met Toenga uit Italië voor een week naar Nederland gekomen. Zondag 21 december had ik om 10.00 uur een afspraak met de familie, om 11.00 uur zou de familie de Kruyff (de vorige eigenaren van Toenga) en Jane ook naar Kijkduin komen. Toen ik even over tienen met Castor aan kwam herkende Toenga ons meteen. Wij zijn tot 11.00 uur in de storm op het strookje strand dat nog over was gaan wandelen, Toenga (die er heel goed uit zag) en Castor deerde de harde wind niet en vlogen over het strand al spelend achter elkaar aan.
Toen wij weer in Kijkduin aan kwamen stond de familie de Kruijff en Jane ons al op te wachten, Toenga raakte door het dolle heen bij het zien van zijn vorige bazen.


Van links naar rechts: familie de Kruijf, Toenga, familie van Krieken, Jane en Castor.

In Kijkduin zijn wij in het Italiaanse restaurant (waar wij met de strandwandeling ook altijd zitten) koffie gaan drinken en werd er gezellig bijgepraat en nog wat gegevens uitgewisseld over Toenga. Dat het goed gaat met Toenga is voor de vorige bazen een geruststellende gedachten. Voor onze stichting is zo'n ontmoeting een hele leuke kant van een geslaagde plaatsing.

Albert Bruin

Toenga, een echte Rescue Dobermann.

Bijgaand een foto van mij en Toenga samen met nog twee leden + honden van het speurhonden team van de Burgerbescherming van Laveno Mombello (Protezione Civile) na een geslaagde zoek/reddings oefening in Varano Borghi. (Italie)

Deze foto is gemaakt na een oefening volledig met ambulances en helicopter (zoals je ziet), waarbij de honden ieder een "vermiste" moesten vinden in de bossen. De bedoeling was dat hier meer ervaren honden zouden meedoen en Toenga met een ervaren hond mee zou zoeken dit omdat Toenga pas een paar maanden in training is en heeft nog nooit iemand anders heeft hoeven zoeken dan haar baas. Door omstandigheden waren er teamleden verhinderd en waren er maar drie honden beschikbaar. Dus kreeg iedere hond zijn eigen gebied om zelfstandig te zoeken, voor Toenga haar vuurdoop. Om haar te helpen heb ik haar bal (haar beloning bij het zoeken) waar ze bij was, gegeven aan degene die ze een uur later moest zoeken en mocht ze beginnen met zoeken vanaf het vertrekpunt van de "vermiste". Daarna zijn we per jeep vanaf het basiskamp naar het bos vervoerd. Bij het vertrekpunt het commando "cerca" (zoek) en in het Nederland erbij "zoek je bal" en weg was ze. Binnen 15 minuten had ze ons op 5 meter van "de vermiste" gebracht. Waarna ze een beetje begon te graven en mij aankeek met de blik. "Nou je kan 'm toch zelf zien !"  We hebben keurig de oefening afgemaakt die uiteraard pas eindigde op het moment dat ze voor de vermiste ging zitten en als beloning haar bal kreeg.

Maar je begrijpt ik was en ben ontzettend trots op haar. Ik hoop dat dit verhaal aangeeft dat geherplaatste honden geen kneusjes hoeven zijn en dat je ook een oudere hond (ze is 7 jaar)  nog heel goed voor iets nieuws kan trainen en kan laten werken. En ze vindt het fantastisch ! Daarnaast heeft Toenga heel veel positieve reclame gemaakt voor het ras. De algemene mening hier in Italie is, dat Dobermanns gevaarlijke, agressieve honden zijn die alleen geschikt zijn als waak en verdedigingshond. Het feit dat ze ook heel goed kunnen speuren en vriendelijk naar mensen zijn (ook als ze los lopen) was een eye-opener voor velen.

Groeten,
 Jacqueline